ਕਸ਼ਿਸ਼ ਹਮੇਸ਼ਾ ਤੋਂ ਹੀ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਲਈ ਡੂੰਘੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਪਿਆਰ ਵਾਲੀ ਲੜਕੀ ਸੀ। ਇੱਕ ਦਿਨ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਨਾਲ ਪਵਿੱਤਰ ਹਰਿਮੰਦਰ ਸਾਹਿਬ ਗਈ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਸ਼ਾਂਤ ਪਾਣੀ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਖੜ੍ਹੀ ਸੀ, ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਦਿਲ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਅਤੇ ਮਾਤਾ ਦੇ ਅਟੁੱਟ ਸਮਰਥਨ ਅਤੇ ਪਿਆਰ ਲਈ ਧੰਨਵਾਦ ਨਾਲ ਭਰ ਗਿਆ।
ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ, ਕਸ਼ਿਸ਼ ਨੇ ਚੁੱਪ-ਚਾਪ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਵਧੀਆ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਦਾ ਆਸ਼ੀਰਵਾਦ ਦੇਣ। ਉਸ ਦੇ ਪਿਤਾ, ਹਮੇਸ਼ਾ ਉਸ ਦੇ ਰੱਖਿਅਕ, ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਵਿਅਕਤੀ ਵਾਂਗ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ, ਹਮੇਸ਼ਾ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੀ "ਮਨਪਸੰਦ ਧੀ" ਕਿਹਾ। ਉਸਦੀ ਤਾਕਤ ਅਤੇ ਨਿੱਘ ਉਸਦਾ ਨਿਰੰਤਰ ਮਾਰਗਦਰਸ਼ਕ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਹਰ ਪਲ ਦੀ ਕਦਰ ਕੀਤੀ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪਰਿਵਾਰਕ ਇਕੱਠ ਵਿੱਚ ਸਾਂਝੇ ਕੀਤੇ ਨਿੱਘੇ ਗਲੇ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਇਆ।
ਉਸਦੀ ਮਾਂ, ਸਬਰ ਅਤੇ ਬੁੱਧੀ ਦਾ ਥੰਮ੍ਹ, ਚੁੱਪਚਾਪ ਨੇੜੇ ਖੜ੍ਹੀ ਸੀ, ਇੱਕ ਕੋਮਲ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਨਾਲ ਉਸਨੂੰ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਹ ਕਸ਼ਿਸ਼ ਦੀ ਚੁੱਪ ਯੋਧਾ ਰਹੀ ਸੀ, ਉਸ ਨੂੰ ਦਿਆਲਤਾ, ਦਇਆ ਅਤੇ ਲਚਕੀਲੇਪਣ ਦੀਆਂ ਕਦਰਾਂ-ਕੀਮਤਾਂ ਸਿਖਾਉਂਦੀ ਸੀ। ਚਾਹੇ ਉਹ ਉਸਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿੱਚ ਮਾਰਗਦਰਸ਼ਨ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਲੰਬੀ ਸੈਰ ਦੌਰਾਨ ਦਿਲੋਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ, ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਦਾ ਪਿਆਰ ਹਰ ਇਸ਼ਾਰੇ ਵਿੱਚ ਫੈਲਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ।
ਹਰਿਮੰਦਰ ਸਾਹਿਬ ਵਿਖੇ ਉਸ ਪਲ, ਕਸ਼ਿਸ਼ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਅਤੇ ਲੰਬੀ ਉਮਰ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕੀਤੀ, ਇਹ ਜਾਣਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਉਸਦੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਸਿਰਫ ਉਸਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਨਹੀਂ ਸਨ, ਬਲਕਿ ਉਸਦੀ ਤਾਕਤ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਸ਼ਰਧਾ ਨਾਲ ਉਸਦਾ ਮਾਰਗਦਰਸ਼ਨ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਉਸਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਾਣ ਕਰਨ ਦੀ ਸਹੁੰ ਖਾਧੀ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਧੀ ਹੋਣ 'ਤੇ ਮਾਣ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਇਹ ਪਿਆਰ ਦਾ ਇੱਕ ਬੰਧਨ ਸੀ ਜੋ ਸ਼ਬਦਾਂ ਤੋਂ ਪਰੇ, ਉਸ ਦਿਨ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਡੂੰਘੀਆਂ ਜੜ੍ਹਾਂ ਰੱਖਦਾ ਸੀ।
Kashish had always been a girl of deep faith and love for her family. One day, she visited the sacred Golden Temple with her parents. As she stood beside the peaceful waters, her heart was filled with gratitude for the unwavering support and love from her father and mother.
With her hands folded in prayer, Kashish silently thanked Waheguru for blessing her with the best parents. Her father, always her protector, made her feel like the most important person in the world, always calling her his “favorite daughter.” His strength and warmth had been her constant guide, and she cherished every moment with him, as shown in the warm embrace they shared in a recent family gathering.
Her mother, a pillar of patience and wisdom, stood quietly nearby, watching over her with a gentle smile. She had been Kashish’s silent warrior, teaching her the values of kindness, compassion, and resilience. Whether it was guiding her in her studies or sharing heartfelt stories over long walks, her mother’s love radiated in every gesture.
In that moment at the Golden Temple, Kashish prayed for their happiness and long life, knowing that her parents were not just her family but her strength, guiding her with their love and devotion. She vowed to make them proud, just as they had always made her proud to be their daughter. It was a bond of love that transcended words, deeply rooted in the prayers she offered that day.
Comments